Maxi Dreams

امروز صبح زود زماني كه خورشيد تازه چهره خودش رو نشون داده بود از تخت بلند شدم تمام شب رو نخوابيده بودم . خبر ديروز شوكه ام كرده بود با اين كه مامان مخالفت مي كرد اما من مي خواستم به تشيع جنازه برم . مامان خيلي سعي كرد جلومو بگيره اما نتونست آخر با چشماني اشك آلود گفت عزيزم داري خودتو نابود مي كني .. مي دوني كه دكتر …. حرفش رو قطع كردم و يه بوسه روي گونه اشك آلودش گذاشتم . چشمام تو گودي افتاده بود چون شب رو اصلا نخوابيده بودم اما سعي كردم خودم رو كنترل كنم و بلاخره مامان رو راضي كردم كه منم برم . زودتر از همه آماده شدم براي رفتن . هنوزم خاطرات آقا پرويز تو ذهنم داشت مي چرخيد . عجبيه 2 سال از بابام بزرگ بود و بهترين دوست و آشنامون بود . هنوز باورم نمي شد كه فوت كرده تو شوك بودم اما اين شوك زياد طول نكشيد و به باور تبديل شد . با دخترش همبازي بودم حالا نمي خوام فكر كنم كه اون چي ميكشه . عجب روزگاري شده يك روز هستي روز ديگر معلوم نيست چه خواهد شد . تو اين افكار سير مي كردم كه متوجه شدم . رسيديم مامان بازم اصرار داشت كه تو ماشين بمونم و پياده نشم . اما باز نتونست منو راضي كنه صداي گريه و شيون همه جا رو پر كرده بود . دخترش تو يه گوشه ايستاده بود و داشت آرام و بدون سر و صدا اشك مي ريخت . احساس بي روحي كردم يه لحظه درون دلم زار و زار گريه مي كرد اما چهره ام با سنگ هيچ فرقي نداشت . شايد اين آخرين لحظه ها وداع با آقا پرويز بود . سخت بود خاطرات خوشي رو كنار هم داشتيم . هنوزم اون خنده هاش و لبخندش يادمه . با اين كه در تشيع جنازش بودم اما تمام خاطرات خوب و زيبا در ذهنم داشت ياد آوري مي شد . هنوز در خودم نبودم كه مامان دستم رو گرفت و به خودم امدم لبخندي زد و اصرار كرد بگردم خونه بعد از تشيع جنازه . اون مي دونست چرا اصرار داشتم بيام اينجا . لبخندي زدم و قبول كردم . حالا احساس آرامش مي كنم چون مي دونم كه تونستم آخرين وداع رو با آقا پرويز بكنم . با اينكه خسته ام اما خوابم نمي ياد. حالا ديگه دلم در آرامشه و جزء خاطرات زيبا از اون هيچ چيزي در ذهن ها باقي نمونده …….

روحش شاد و خدا به خانواده اش صبر بده !!!!